LAMPIONNENMiddernacht, langs het water, het dagelijkse rondje met de honden voor het slapen gaan, kwamen er vanuit het oosten zeven stijgende lampionnen aan. In hun kielzog, haast on- hoorbaar, klonk nog wat gezang – zij leve lang, zij leve lang – maar vlak daarboven ging hun licht z'n zwijgende gang in een stil zweven over mij heen. Het was alsof het was een wonder, maar daarin stond ik wel alleen. Geen kerkklok, niet eens een sms-je waar ik was gebleven – alleen de honden keken even met mij naar boven. En, ver, ver voorbij de traag bewegende stroom, zag ik ze, uiteindelijk, een voor een, weer doven. Ongepubliceerd
Al zo’n 25 jaar laat ik iedere avond voor het slapen gaan de hond uit – soms alleen, soms in gezelschap – onderbroken door zo’n twee jaar dat er even geen hond was. Deze nachtelijke wandelingetjes zijn altijd bijzonder; de wereld is tot stilstand gekomen, dus details die dan bewegen vallen extra op en normaliter in het geheel der indrukken ten onder gegane geuren worden ineens exclusief aanwezige accenten.
En dan is er nog de sterrenhemel, of de maan achter de wolken, of verre steden die vaag oplichten in de wolkenhemel erboven. Vallende sterren zijn natuurlijk de krenten in de pap: ik zag er eens twee tegelijk, mijn dochter zag er een weerspiegeld in een waterplas vallen, en samen zagen we dit jaar een heel helder groene – waarvan we eerst dachten dat het een neerstortende drone was.
Lampionnen
Tot een paar jaar geleden zag ik tijdens zwoele zomernachten ook af en toe zo’n wenslampion overvliegen. Het duurde soms heel lang voor ik doorhad dat dit vreemde lichtverschijnsel zo’n traag vliegende lampion was. Ik haalde mij al ontmoetingen in het hoofd. Of twijfelde aan het bestaan zoals dat zich tot dan toe aan me had voorgedaan.
Ruben van Gogh (gemaild op 18/4/2020)
Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.
Expositie: #smartphoneart @deutrechter
In 2023 hangt mijn kunst het hele jaar in Stadsbrasserie de Utrechter, Vredenburg 40, recht tegenover TivoliVredenburg. Lees er hier meer over.
