Poëzie per mail 5 – Kerkdictee

In zeer traag tempo gedicteerd, aan de vooravond van de Tour de France 2015 die startte in Utrecht:

"Sapperdebleu, het startschot echoot nog na, als het peloton, met renners van alle gezindten, en masse richting eindtijd dendert. Het parcours is de weg die zij moeten gaan, een richtingenstrijd bijkans: van het horizontalisme in de laaglanden, tot het ultramontanisme van de Pyreneeën.

Was het hoogste voorheen volledige overgave, thans weet de wieleratleet pas van Maria-Tenhemelopneming, wanneer hij zich het gele tricot van de velo-ecclesia drie-eenheid aanmeet. Eén nummer een, of twee, of drie, daarbuiten telt geen tittel of jota. Geen sobere albes of extravagante kazuifels, maar truien, en dan met name die ene.

In een processie-achtige line-up vliedt de menigte langs 's heren wegen, over een spoor van votiefgaven, dat de reclamekaravaan als processiestrooisel in haar kielzog achterlaat. Zij dient de mammon, nietwaar? Zeker langs deze brede weg, waar geëmailleerde reclameborden op extatische wijze een andersoortige, heilzame heilszekerheid prediken. Om nog maar te zwijgen van al die ge-e-mailde selfies met wielerheiligen, als iconen après la lettre. IJdelheid der ijdelheden, zo oud als Methusalem.

Tijdens deze Tour telt alleen het vooruitgangsgeloof. Zie, hoe de meester-technicien, als diaken ex cathedra, draconisch het classicistisch klinkende minigetinkel van angelusklokjes uit de derailleur van de meesterknecht poogt bij te stellen. Dan mogen 's knechts benen als albasten zuilen het zware werk doen, gezalfd als zij zijn met chrisma – soepel lopend raderwerk scheidt hier het kaf van het koren.

Schisma's treden op: het dogma van de Maria-Onbevlekte-Ontvangenis raakt achterop, het nieuwe is een zoen van de rondemiss. Maar de wielerbijbel kent ook zo zijn apocriefe werken vol zondige bloedwonders, waar urinemonsters een salomonsoordeel over moeten vellen.

Godzijdank, want zoveel ongelovige thomassen zijn dienaangaande naar de filistijnen gegaan. Vanwaar Gehazi, wordt nu die flagellantische dopegebruikers gevraagd, want men streeft nochtans naar een zuivere leer.

Zonder lijden alleen geen overwinning. De jakobsladder kent zijn hoge sporten, die zonder jeremiëren niet te nemen zijn. Maar eenmaal bovenaan staat dan de leider in het volle licht, daar leidt hij zijn bijrijders de weiden door, en weidt, wijduit stichtelijk, over weidse weiden uit. In het geel, dat spreekt."

(Tekst voor het Groot Utrechts Kerkdictee, 2015)

Ook in enkele van de voorafgaande schrijfsels bij mijn Poëzie per Mail, heb ik wat taalfoutjes gemaakt: een keer een mistypsel en natuurlijk de overbekende het-die-combinatie, die het-dat hoort te zijn. Soms word ik  op dergelijke foutjes in mijn teksten gewezen, vaak met de opmerking dat ze dit niet van een dichter hadden verwacht. Mijn verdediging is dan dat ik daar normaliter een redacteur voor heb.

Strikt genomen ben ik bij het schrijven van gedichten en lyrische teksten een slordige schrijver, ik struikel van associatie naar associatie, hussel spreekwoorden en gezegdes door elkaar en schrijf woorden op die later niet eens blijken te bestaan. Ook wil ik me nog wel eens gaan staan zitten te verliezen in een overvloedig gebruik van hulpwerkwoorden.

Kerkdictee

Op zich best handig wanneer je dan gevraagd wordt de tekst voor een dictee te schrijven, een Groot Utrechts Kerkdictee nog wel. Ik kreeg enkele gidsjes en overzichten vol religieuze terminologieën ter inspiratie en besloot de Tour de France hiermee te beschrijven. Voormalig minister president Van Agt las het vervolgens zalvend voor in de galmende akoestiek van de Domkerk in Utrecht, enkele weken voordat de tourkaravaan onder de Dom door zou fietsen.

Ruben van Gogh

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.