Poëzie per Mail 3 – Heel Utrecht Schreeuwt

Vandaag, in het kader van Zondag – zangdag, een liedtekst:

In het schone te verzinken 
is wat mensen mensen maakt,
dat we dreigen te verdrinken
heeft ons allemaal geraakt.
Al wat schoon is kent geen functie,
dan de functie van het zijn,
als daarin de messen snijden 
lijden alle mensen pijn.

Kale levens en daarboven
regenwolken vaal en grijs
– geef ons iets in te geloven
voor het einde van de reis.
Wie zich vasthoudt aan het schone
maakt een kans op voortbestaan,
al het platte en gewone
gaat ten onder in de waan.

Moeten wij in tranen zingen,
voor wie niet verdrinken wil,
zal de schoonheid blijven klinken,
of wordt het voor eeuwig stil?
Ook al stijgt rondom het water,
stuk voor stuk gaan wij toch door:
alle opgeheven hoofden
vormen samen weer een koor.

(Op de wijs van: Alle Menschen werden Brüder, 2010)

Dat de culturele sector nu in zwaar weer verkeert kan niemand zijn ontgaan. Ze staat daar, voor één keer, niet alleen in: zelfs die sectoren die juist nu extra werk verzetten en overuren draaien hebben het moeilijk. Voor de stilgevallen sectoren, die noodgedwongen de deuren moesten sluiten, groeit de radeloosheid intussen met de dag.

Halbe Zijlstra

Tien jaar geleden was het de culturele sector alleen die het flink voor de kiezen kreeg, tijdens de met bijna vijandelijke gretigheid uitgevoerde bezuinigingsmaatregelen van staatssecretaris Halbe Zijlstra. Er verschenen toen allerlei essays en ingezonden stukken in de krant, waarin cultuurdragers op eloquente wijze het belang van cultuur wisten te benadrukken. Mij lukte het niet, deze verdediging – ik kwam niet verder dan: cultuur zet je soms aan het denken, of laat je juist even alles vergeten, zelfs dat denken; voor de rest heb je er wat mee, of niet. Toch vond ik dat ik er wel íets zinnigs over moest zeggen. Maar hoe en wat?

Heel Utrecht Schreeuwt

Toen ik werd gevraagd om voor de actie: ‘Heel Utrecht Schreeuwt – om cultuur!’ een te zingen tekst te schrijven op de melodie van Beethovens: Alle Menschen werden Brüder, had ik mijn medium gevonden. Alleen in de vorm van een lyrische tekst – en dan alleen nog binnen de beperking van de opgelegde melodie – vond ik woorden om het belang van cultuur te onderschrijven.

Hier een filmpje met een demo van enkele Utrechtse prominenten:

Ruben van Gogh (gepubliceerd op 12/4/’90)

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.