Poëzie per mail 26 – Vrijheid

OORLOGSMUSEUM 

Oorlog hoort in een museum thuis.
's Zondags gaan we kijken, omdat het door de week
niet echt meer leeft. Er staan lange rijen
voor de deuren. Kinderen willen ijsjes
en zeuren hoe saai het binnen is.
Er gebeurt ook bijna niks. Van de conservator
mag het zo opnieuw beginnen. Aan het eind
van de gang staan al blinkende vitrines klaar,
leeg nog, met een bordje: Even geduld aub,
we wachten op uitbreiding van de collectie.

Ongepubliceerd

Jaren geleden mocht ik een keer voordragen op het Bevrijdingsfestival in Utrecht. Ik had een gedicht gemaakt bij een van de Vrijheidscolleges en dat zou ik voordragen. Ik sta op festivals liever óp het podium dan ervoor – ik vind mensenmassa’s altijd een beetje eng om in te staan, zelfs als ze vrolijk zijn.

De herrie van vrijheid

Dat heeft niet te maken met wat er fout kan gaan als een menigte letterlijk in beweging komt, maar meer met wat er fout kan gaan als zij figuurlijk in beweging komt. Ja, we mogen de vrijheid vieren, en dat doen we graag: met z’n allen op festivals met veel luide muziek. Zo kun je op kilometers afstand naar de vrijheid van anderen luisteren – vrijheid moet blijkbaar herrie maken, anders wordt ze niet gehoord.

En misschien zit daar wel wat in ook. Vandaag is het maar een stille dag en zijn we onderhevig aan een getemperde vorm van vrijheid, die van de opgelegde beperkingen – waar we nog zelf achter staan ook. Nu is het wachten tot we weer met z’n allen mogen samenscholen. Dát is de vrijheid waar we nu naar verlangen, en die mag dan als het eenmaal zover is best een beetje herrie maken. Zelfs voor mij, ik wil daar dan tussen staan.

Ruben van Gogh (gemaild op 5/5/2020)

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.