Poëzie per mail 12 – De vuurtorenwachter

DE VUURTORENWACHTER 
HOUDT TEVEEL VAN VOGELS

De vogels vliegen in duizendtallen naar het licht
in duizendtallen vallen ze in duizendtallen botsen ze
in duizendtallen verblind in duizendtallen knock-out
in duizendtallen sterven ze

De vuurtorenwachter kan dergelijke zaken niet verdragen
hij houdt teveel van vogels
dus hij zegt Nou ja zeg krijg nou wat
En hij zet alles uit

In de verte vergaat een vrachtschip
een vrachtschip van de eilanden gekomen
en vrachtschip zwaar beladen met vogels
duizenden vogels van de eilanden
duizenden verdronken vogels.

Jacques Prévert, door mij vertaald

Vandaag moest ik denken aan het gedicht De Tuinman en de Dood, van Nicolaas van Eyck. In dit bekende gedicht verzoekt een knecht zijn heer om De Dood (die hij die ochtend tegenkwam) te mogen ontlopen door naar Isphahaan te vluchten. De volgende ochtend komt deze heer De Dood tegen en vraagt hem waarom hij zijn knecht zo heeft laten schrikken. Het blijkt De Dood die juist verrast was om hier die ochtend de knecht tegen te komen, die hij “’s avond halen moest in Isphahaan.”

De vuurtorenwachter

Het gedicht van de Vuurtorenwachter kent dezelfde grondidee, alleen dan in een enorme schaalvergroting. Een schaalvergroting die doet denken aan de opgelegde maatregelen tijdens deze Corona-crisis. Maatregelen die zouden moeten dienen als bescherming, maar door hun aard tegelijkertijd enorme problemen veroorzaken.

Ik las vanochtend in de krant over protesten in Amerika tegen de opgelegde lockdown. De demonstranten bevonden zich zonder beschermende mondkapjes schouder aan schouder – met alle gevaren voor verdere verspreiding van het virus vandien. Of zoals een gouverneur zei: “Zo vergroten ze juist de kans dat de lockdown-periode moet worden verlengd.” Maar misschien zijn we allemaal wel vuurtorenwachters.

Ruben van Gogh (gemaild op 21/4/2020)

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.