Poëzie per mail 10 – Peer Gynt Show

In het kader van Zondag – zangdag:

WIEGELIEDJE– uit: De Peer Gynt Suite, Grieg

Slaap, en laat alles nu maar gaan
Nooit meer vluchten en nooit meer dwalen
Zoveel tijd wachten, een heel leven lang
Nu zijn we samen, zijn we niet langer bang

Helemaal op het einde vond je het pas
Als een wonder, terwijl het al die tijd hier was
Mijlenver weg, maar in mijn hart dichtbij
Wachtte ik jarenlang, nu ben je weer bij mij

Slaap, en laat alles nu maar gaan
– Slaap, slaap
Nooit meer vluchten en nooit meer dwalen
– Slaap, slaap

Hoe groot ook je zorgen om wat nog zal komen
Ooit word je gelukkig en blij
Dan breekt er een morgen uit angstige dromen
En gaat ook deze nacht voorbij

Nooit meer vluchten en nooit meer dwalen
Slaap en laat alles nu maar gaan

Uit: De Peer Gynt Show (Concertgebouw, 2014 & 2016) 

De Peer Gynt Show

In de loop der jaren heb ik als tekstdichter aan een aantal bijzonder fraaie voorstellingen van de educatie-afdeling van het Concertgebouw mogen meewerken. Eentje waarbij ik het schrijven (vertalen) zelf nog heel goed voor de geest kan halen was: De Peer Gynt Show – een speelse, Nederlandstalige bewerking van de Peer Gynt Suite van Grieg, een vertelvoorstelling waarin het leven van Peer Gynt wordt gevolgd.

Deze blijmoedige querulant laat bij zijn avonturen en omzwervingen een spoor van bedrogen koningen, trollen, prinsessen en andere dames achter – terwijl ver weg, in zijn ontvluchtte geboortedorp, zijn jeugdvriendinnetje op hem wacht. Als hij dan helemaal op het einde, volledig uitgeput, gehavend en meer dood dan levend, weer thuiskomt, vindt hij haar. En sterft in haar armen. Al heb ik dit laatste misschien zelf bedacht: in een kindervoorstelling laat je de hoofdpersoon niet sterven, die laat je in de armen van zijn liefje ten lange leste in een vredige slaap vallen, terwijl zij een wiegeliedje voor hem zingt.

Nederlandse vertaling

Wat ik me dus nog zo goed herinner, was hoe ik met de Noorse partituur voor me op tafel, met de koptelefoon op, mee zat te lip-syncen op de noten, alsof ik luidop (en zeer professioneel) in het Nederlands zong, om te ‘proeven’ of mijn woorden klopten voor de mond. Ongelooflijk mooie en aangrijpende muziek die tot dan toe (in ieder geval voor mij) was verstoken van een zingbare, Nederlandse vertaling – en in de wetenschap dat de beste slaapliedjes natuurlijk die zijn, waarmee de toe-gezongene, ondanks zijn angst voor het grote slapengaan, en zijn levenslange vlucht daarvoor, toch vredig in slaap valt.

Luister zelf maar naar deze Nederlandstalige versie uit het bijbehorende lespakket van het Concertgebouw.

Ruben van Gogh (gemaild op 19/4/2020)

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.