Mijn eerste opdracht

OVER HET WATER

Jezus liep over het water
Zo’n twintig eeuwen later
Fiets ik over een brug

Ik maak zo geen geschiedenis
Dat is een ding wat zeker is
Maar ‘t gaat wel lekker vlug

Ruben van Gogh
(geschreven in 1986)

Ik zat in Veendam op de middelbare school en er was nog geen internet. *) Misschien een beetje een vreemde inleidende zin als start van deze tweewekelijkse serie korte stukjes over inspiratie en alles wat er verder maar komt kijken bij het lyrisch schrijfbedrijf. Maar dat internetloze tijdperk heeft zeker bijgedragen aan de richting waarmee het met mijn werkzame leven is gegaan. En het is een zin die je in de ogen van jongeren bijna tot een tijdreiziger maakt. (“Opa, vertel nog eens hoe je je computer met een cassettebandje moest opstarten.” “Huh? Wat zijn dat, cassettebandjes?”)

Briefkaarten

Ik ging in Groningen studeren toen de pc’s op het punt stonden de studentenkamers te veroveren. Wat we wisten en wie we moesten zijn haalden we nog uit boeken, tijdschriften, en van radio en tv. Een van mijn beste vrienden ging in Wageningen studeren en we bleven in contact, door elkaar volgekladde briefkaarten te sturen, met rijmpjes, grappen en andere geslaagde teksten (vonden we zelf). Zo schreef ik op een dag ook bovenstaand gedicht.

Na een jaar biologie switchte ik naar de studie sociale geografie, aan de faculteit van de Ruimtelijke Wetenschappen. De faculteitsvereniging Ibn Battuta had een blad: Girugten, dat iedere paar maanden verscheen. Daarin publiceerde ik dit gedicht met een of twee andere korte gedichten — mijn volledige oeuvre van dat moment.  Zo’n twee maanden later naderde de deadline voor het volgende nummer. Ik vond toen dat ik er enkele nieuwe gedichten voor moest schrijven. En dat heb ik heel mijn studietijd volgehouden, steeds een of enkele nieuwe gedichten voor het volgende nummer. Mijn eerste opdracht in het lyrisch schrijfbedrijf was er in feite eentje van en aan mezelf. Onbetaald, dat wel, daar moest ik nog wat aan werken.

Ruben van Gogh

*) Het was de Scholengemeenschap Winkler Prins — waar ik, ondanks mijn vele schoolbezoeken elders in het land als dichter voor de klas (al sinds 25 jaar) nooit ben uitgenodigd. Dus ik denk dat er nog steeds geen internet is.

Deze serie in je mailbox? Laat me weten met de button hieronder en ik voeg je toe aan de lijst.

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.