MAANBEKERING de maan de maan die grote fotostudio van waan waarop wij zilverwit beslaan hebben wij er wel gestaan? wat te geloven geloof je nog aan maanheuvels die er rijzen en dalen en rijzen en dalen in een aangename cyclus van herhalen aan navels & aan tepelhoven aan kranten die een bron beloven en ons alleen maar doen verdwalen draai je om, ja, draai je om ik wil je billen zien je grote zilverwitte halvemaanbillen wil ik zien het langstbewaarde maangeheim -- niemand weet of ze er zijn maar misschien misschien heb ik ze al gezien er is leven er is leven, kijk er is leven op de maan doe maar snel je ogen dicht daar komt de aarde aan Uit: Aan het eind van het begin (Prometheus, 2001)
Een van mijn meest memorabele optredens was op 21 maart 1997, tijdens het Poëziecircus, in Parnassos te Utrecht. Organisator van destijds, dichter Ingmar Heytze, zag in mijn in 1996 verschenen debuutbundel De Man van Taal aanleiding mij aan Utrecht te presenteren. Budget was er niet (we waren allemaal nog jong en onbekend) maar, zo mailde Heytze: ‘Wie weet hou je er iets aan over’. Hij had niet profetischer kunnen zijn: die avond ontmoette ik mijn lief, met wie ik exact tien jaar later trouwde.
Utrechtse literaire scène
Die lentedag in ’97 was tevens mijn eerste kennismaking met de Utrechtse literaire scene, naast Ingmar Heytze ontmoette ik ook de die avond optredende Hagar Peeters. Deze scene concentreerde zich eind 20ste eeuw rond Theatercafé de Bastaard en de literaire uitgeverij Kwadraat, waar ook Ingmar Heytze zijn eerste bundels zag verschijnen. Een uitgeverij die toen vermaard was om zijn fantastische borrels. En het was op mijn eerste borrel aldaar, ergens rond de zomer van 1997, dat ik mijn eerste, betaalde schrijfopdracht kreeg.
Tot dan toe was alles wat ik geschreven had op eigen initiatief geweest, al gaf ik mezelf soms wel eens een opdracht. Maar een betaalde? Nee. In die dagen speelde ik met het idee een maangedicht te schrijven, ik wist alleen nog niet hoe, ik miste een concrete invalshoek. Tijdens de borrel nam redacteur Suzanne Meeuwissen me even apart. “Ruben,” zei ze: “we willen je een opdracht geven voor een gedicht voor onze Literaire Agenda, die we ieder jaar uitgeven. We werken daarbij altijd met een thema, de komende editie is dat: het geheim in de letteren.”
“Ok,” zei ik toen: “ik ben toch al bezig met een maangedicht, dan doe ik er wel een geheim bij in.”
En zo had ik de insteek voor mijn maangedicht én mijn eerste, betaalde schrijfopdracht binnen.
Ruben van Gogh
Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.
Expositie: #smartphoneart @deutrechter
In 2023 hangt mijn kunst het hele jaar in Stadsbrasserie de Utrechter, Vredenburg 40, recht tegenover TivoliVredenburg. Lees er hier meer over.
