In memoriam Prince

‎AFTERSHOW
- in memoriam Prince (1958-2016)

Zwaaide hij? Hij zwaaide en paaide ons
daarbij. We bewogen als één en hij stond

met zijn alziende oog (•) hemelhoog
en speelde meer dan goddelijk en vrij,

alsof niet het einde der tijden nabij zou zijn.
En áls het dan was afgelopen, was het

nóg niet afgelopen, dan kwamen we samen,
de grote massa voorbij, in de hoop dat hij

nogmaals zou verschijnen aan onze kleine
club van uitverkorenen. Nu ligt dat leven er dan

voor altijd dor en doodstil bij — maar sluiten
wij onze ogen, dan worden we opnieuw

bewogen en dansen wij, dansen wij. Dan waait,
net als toen, die wervelende wind, alsof hij

zwaait en ons weer vindt, 1999 ver voorbij.


Ruben van Gogh
(TivoliVredenburg 2016)

Van de drie artiesten waar ik echt fan van ben: Corry Brokken, Prince en Harry Belafonte, leeft alleen laatstgenoemde nog. Vorig jaar ontdekte ik de Vlaamse zangeres Ann Christy, maar zij overleed al in 1984. Corry Brokken heb ik ooit even aan de telefoon gehad, ik ben naar drie concerten van Prince geweest en bijna een keer naar een optreden van Harry Belafonte, ware het niet dat ik net die dag vanwege mijn studie van een buitenlandse reis thuiskwam in Groningen (zo lang was dat geleden dus, al was Ann Christy toen al zo’n vijf jaar dood).

In memoriam Prince

Prince nu. Ook vijf jaar dood. Ik herinner me van zijn concerten een publiek van mooie, jonge mensen. Dat was wel even schrikken toen in TivoliVredenburg, kort na zijn overlijden, een Prince-Tribute avond werd georganiseerd. De muziek was jeugdig als vanouds, zou ik bijna zeggen. Maar het publiek, wat was daarmee gebeurd? Dat was helemaal niet zoals ik het mij herinnerde. Totdat ik na een kort toiletbezoek mezelf in de spiegel zag: ik was ook helemaal niet zoals ik het mij herinnerde! Tientallen jaren ouder!

Het laatste concert van Prince dat ik bijwoonde was in de Jaarbeurshallen van Utrecht, rond de eeuwwisseling ergens. Het publiek had op het eerste gezicht nog best wel iets jongs over zich. Na afloop zou er een aftershow in Tivoli zijn. We hielden ons een tijdje op nabij de ingang aan de Oudegracht, maar gingen toch maar onverrichterzake naar huis, het wachten moe. De dag daarna hoorde ik van een goede kennis die in Tivoli werkte dat ze speciaal naar mij had gezocht om me binnen te laten, het was geweldig geweest. Zij was het ook die me de dag dat Prince was overleden namens TivoliVredenburg belde met het verzoek een gedicht over Prince te schrijven voor op hun site.

Ruben van Gogh

Zelf een gedicht nodig? Gedichten op maat — nu ook voor particulieren!

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.