Flessenpost XVIII – Stadserf Roodnoot

STADSERF  

Wat ooit begon met een plan op papier is hier 
rondom voltooid. Het erf stak er nooit eerder 
 
zo bij af. Al komt de wereld verderop – dag na dag 
opnieuw onaf – tot leven op een scherm, deze berm 
 
is de berm gebleven, dit hek het hek, toegang 
tot een haast vergeten plek, waar haast vergeten 
 
raakte in langzaam wegebbende akkoorden, 
alsof het tijdloze hier al die tijd al hoorde. 
 
Binnen wordt gewacht en geluisterd, er wordt 
gefluisterd over wat er was en wat daaruit 
 
nog voort kan komen. Buiten dendert het verkeer 
in een egale brij voorbij. Forensen passeren er 
 
in dagelijkse stromen wat de mensen wilden 
bewaren maar verloren. Deze boerderij herinnert 
 
daar jaargetij na jaargetij nog aan: alles blijft 
als bevroren achter in een jachtig voortbestaan. 

Ongepubliceerd

Even naar Parijs, hoewel dit gedicht eigenlijk in Utrecht speelt (net de Gele Brug over, waar Leidscherijn begint). In het Noorden van deze Franse wereldstad ligt La Defense – zeg maar de Zuid-As van Parijs. Als je daar rondwandelt over de promenade, loop je eigenlijk op een betonnen plateau. Eronder bevinden zich parkeergarages en aanvoerwegen, de hoofdingangen van de kantoren bevinden zich aldus op de tweede verdieping. Behalve bij de oudste kantoorgebouwen, daar zitten de hoofdingangen nog op de begane grond. Deze kantoren steken als geïsoleerde eilanden omhoog, boven de betonnen zee van twee verdiepingen uit.

Net als La Defense is Leidscherijn gewoon begonnen op de begane grond, al werd er meteen opgehoogd. Toen ik rond 2002 een keer een fietstocht maakte door deze wijk in aanbouw, kwam ik aan de rand van een bouwrijp gemaakte vlakte: achter de buxus-haagjes van de tuinen van een jaren vijftig wijkje, ging het land ineens anderhalf meter omhoog – een gigantische blaar van bouwzand op het platteland, waarop de huizen zouden worden neergeplempt.

Stadserf Roodnoot

Om te voorkomen dat je na de Gele Brug meteen weer omhoog zou moeten om de A2 over te steken, hebben ze het maar gelijkvloers gemaakt. De snelweg is weggewerkt onder een betonnen bak van twee verdiepingen hoog, er tegenaan het winkelcentrum. Je fietst dus vanuit Utrecht de Gele Brug over en blijft dan op gelijke hoogte tot een stuk voorbij de A2. Een paar monumentale boerderijen, waaronder Roodnoot, werden behouden. Zij liggen op de begane grond in de diepte, met muren van steen en zand eromheen. Gebouwde tijdcapsules waarbij je recht van boven het oorspronkelijke erf beziet.

Ruben van Gogh

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.