Flessenpost V – Niet anders

NIET ANDERS 

De dingen die je allemaal nog moet 
vol ogenschijnlijk levensbelang: 
drukte, verplichtingen, dadendrang. 

Zo dendert de wereld maar door, 
niemand die zegt waarheen of 
waarvoor. Aan de rand van de stad 

bouwt men weer wat: een kantoor 
dit keer, dat naar de hemel reikt. 
Ik fietste daar laatst aan voorbij, 

kwam ineens in een ander leven 
terecht, wat velden en weiden. Het was 
er niet slecht, er viel niets te doen: 

de lucht was niet anders dan blauw, 
het gras was niet anders dan groen. 


Ongepubliceerd, in mei geschreven

Onderdeel van Flessenpost 2.0, de challenge zo u wil, is dat ik op vrijdag een die week geschreven gedicht in de fles doe; waarvan acte. Woensdagavond (in mei dus – red) had ik een 1,5m- vergadering op 1,5km buiten de Uithof dat, net nu de hele wereld thuiszit, heel internationaal Utrecht Science Park heet – dat u het maar weet. Er is al bijna twee maanden niemand van buiten Nederland in dat Engelsnamige gebied geweest.

Fietstocht

Ik had me voorgenomen deze fietstocht ernaartoe als uitgangspunt voor het gedicht te nemen, ik was nog nooit naar dit vergaderadres gefietst. De Uithof staat op oude cultuurgrond, dat zie je ook. Tussen de onder architectuur gebouwde hoogstandjes grazen schapen en ganzen in Potter-weilandjes met sloten en knotwilgen, terwijl achter de ramen erboven aan de toekomst wordt gewerkt – of vanaf huis nu natuurlijk.

Één afslag, een bomenrij en twee minuten verder en er is niets meer van dat. Daar ligt, totdat 1,5km verder de eerste huizen weer opdoemen, een tijdscontinuüm, dat zo te zien al zeker honderd jaar vergeten is. Er was al nooit iemand, en nu al helemaal niet meer. Tot aan Bunnik was ik de hele wereld in mijn eentje.

Ruben van Gogh

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.