DEVENTER Het dooit weer langs de IJssel, geen Moskou meer, nee, eerder een Bologna – deze oude Hanzestad, waar de tijd ogenschijnlijk weinig vat op heeft gehad. Een eindeloze stroom bezoekers, op zoek naar dichters en Dickens, trekt er ieder jaar opnieuw langs de kades, langs de boeken, laat de blikken langs de kaften glijden, om later dan lezend wat tijd te verbeiden in een van de vele beschutte binnenstadstuinen, waar omheen duizenden vingers het heden kaders geven in evenzoveel panelen. Tot leven gekomen taferelen tussen de muren en gevels. Ruben van Gogh 2018
In 2018 werd ik gevraagd 4 gedichten te schrijven over de evenzoveel genomineerde steden voor de BNG Bank Erfgoed Prijs 2018 – te weten: Deventer, Leiden, Tilburg en Zaanstad.
Het moest snel en uit niks mocht blijken welke stad de prijs zou winnen. Ik kreeg het jury-rapport en een lijst met de voor de prijs relevante bijzonderheden per genomineerde stad.
Ik schreef vervolgens deze vier gelijkvormige gedichten met een min of meer overeenkomende opzet. Deze droeg ik, voorafgaand aan het moment suprême, in alfabetische volgorde voor. Helaas kun je bij wedkantoren alleen op sportwedstrijden inzetten — dus de voorkennis beperkte zich tot de voorpret van het weten alleen.
In de afgelopen jaren heb ik wel vaker geschreven over cultureel, materieel en industrieel erfgoed. Je zou kunnen zeggen dat het een lyrisch specialisme van me is, met gedichten, liedteksten en opera’s.
Pedestrial Poetry Tours, voor 6 – 25 personen. Een mooie manier om Utrecht met andere ogen te bezien. Verzamel een clubje, neem contact op, en ik neem je mee langs de contouren van de Zijdebalentuin, dwars door het Werkspoorkwartier of achter Trijn aan! Ik wandel ook ’s avonds.
LEIDEN Stad, opgetrokken uit verwondering – hoe is deze wereld deze wereld geworden, Leiden Leiden, welk gemis huist er in de herinneringen van welke Leidenaar, en waar dan, waar? Verleden genoeg voor wie er binnen de omheining van het Singelpark oog voor heeft, en als er al wat wás verdwenen komt het weer te voorschijn op winkelpuien en plattegronden. Zo raken er steeds meer plaatsen waar iets plaats heeft gevonden bekend en brengt de stad zichzelf in kaart in één groots digitaal verband, ieder verhaal als nieuwe sleutel bij de hand. Ruben van Gogh 2018
TILBURG Iedere 'o' heeft hier zo z'n dakje, voelt zich thuis. Duiven vliegen uit, zien de langzaamaan tot steen verworden lappendeken die deze stad is. Van herdgang naar herdgang, van wol naar textiel en nog verder – eens snorde de boel van draad en spoelen, toen kwam de nieuwe industrie, bonkend en vonkend; nu ook al oud. Zo werd het Tilburgs letter voor letter opgebouwd, zodat zich nu een afwisselend pallet ontvouwt van ankerpunten in een dwaalgebied. Het mooiste meisje van de klas? Misschien niet, maar wel voor wie in ieder balkon een vogelkooitje ziet. Ruben van Gogh 2018
ZAANSTAD Het transformatorhuisje is getransformeerd tot spil voor leisure en de creatieve industrie – ook een vorm van energie-omzetting, net zoals toeristen nu de molens laten draaien. Dit proces gaat verder, wat er ook mocht overwaaien van deze industrie, niet de constructies van staal en steen. Er omheen mag alles dan anders zijn geworden, bewegwijzeringsborden wijzen nog altijd naar de toekomst toe. Het verleden wordt zo eerder een product dat wordt geproduceerd, en zichzelf tot in de gevels van het stadhuis herhaalt, waar het de blik op vandaag bepaalt. Ruben van Gogh 2018
Vragen? Neem contact met me op.
Expositie: #smartphoneart @deutrechter
In 2023 hangt mijn kunst het hele jaar in Stadsbrasserie de Utrechter, Vredenburg 40, recht tegenover TivoliVredenburg. Lees er hier meer over.
